Sylvia van de Wouw
Fotografie Max Kneefel
|
Sylvia:Mijn hele jeugd en nog een flinke tijd daarna heb ik me ‘anders’ gevoeld en vaak niet goed genoeg. Ik dacht dat het aan mij lag: raar, niet leuk en slim genoeg, te grote voeten… geadopteerd waarschijnlijk. Ik was lief maar erg gevoelig en introvert. Niet dat ik niet wist wat ik wilde of wat ik vond, maar ik was te onzeker en daardoor vaak stil.
|
Mijn ouders hielden van ons, verzorgden ons goed en sloegen niet. Buiten school mocht ik leuke dingen doen: bij het kerkkoor, een knutselcursus en later vioolles. Knuffels en complimenten kreeg ik dan weer niet. Er was weinig aandacht voor ons (diepere) gevoelsleven, daar werd niet naar gevraagd en we spraken er nooit over. Maar schoolresultaten en je best doen, daar leek het om te draaien! Dus ik was lief en deed mijn best. En mooie dingen kreeg ik ook mee: een sterk rechtvaardigheidsgevoel, gastvrijheid, liefde en respect voor de natuur en humor.
Lang ben ik me onzeker blijven voelen. Op de middelbare school gaf ik het op en ik moest zonder diploma vertrekken. Daarna koos ik voor de kunstacademie: fijn hele dagen creatief bezig zijn en het was een coole plek natuurlijk! Na een tweede studie, een relatiebreuk en wat banen voor inkomen was ik opgebrand en wanhopig: ga ik de weg wel vinden naar wat ik écht wil doen en betekenen?!
Langzaam heb ik mezelf herontdekt. Toen ik jong was kwam wat mij boeide niet echt aan de orde: wat bezielt mensen? Liefst wil ik tot op moleculair en zielsniveau weten hoe de wereld in elkaar steekt. En hoe verhelderend en helpend is het om je gedachten en gevoelens te delen, ook de negatieve.
Er was gelukkig (natuurlijk!) hulp in alle vormen: nieuwe vrienden, een opleiding integrale psychologie, Argentijnse tango, een bijzondere astroloog, mozaïek en heel veel activiteiten met groepen kinderen en jongeren.
Maar ik wilde méér: kinderen en jongeren helpen als dat nodig is, om ze anders met problemen, onzekerheid of verdriet om te leren gaan. Ze hun eigen talenten beter leren kennen en hun vertrouwen doen groeien. In stapjes, omdat alles een (groei)proces is - dat blijft ook zo. Ik combineer nu alles waar ik blij van word: kinderen en jongeren begeleiden in korte, creatieve coachingtrajecten.
Mijn visie op kinder- en jongerencoaching is dat de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen minstens zo belangrijk is als lichaamsbeweging en passende schoolresultaten. Iedereen wil erkend en gezien worden in zijn of haar diepste gevoel. En álles mag er zijn, juist ook als het wat minder met je gaat. Gezien worden is al een stukje heling. Dat is de kracht van oprechte aandacht.
Goed om over mij te weten:
Je kunt aan veel dingen zien en merken zien dat ik creatief en gevoelig ben. Ik ben opmerkzaam maar ook oprecht nieuwsgierig naar wat mensen bezielt. Een doordenker: onderzoekend en diep gravend. Mensen vinden me kleurrijk, een originele, associatieve geest met een heel eigen stijl. Maar de dingen moeten ook bezinken. Contact met mij is snel persoonlijk en ik maak mensen, vooral kinderen, graag aan het lachen. Mijn sterke rechtvaardigheidsgevoel maakt dat ik kritisch én idealistisch ben, dat geeft me lef en energie.
Lang ben ik me onzeker blijven voelen. Op de middelbare school gaf ik het op en ik moest zonder diploma vertrekken. Daarna koos ik voor de kunstacademie: fijn hele dagen creatief bezig zijn en het was een coole plek natuurlijk! Na een tweede studie, een relatiebreuk en wat banen voor inkomen was ik opgebrand en wanhopig: ga ik de weg wel vinden naar wat ik écht wil doen en betekenen?!
Langzaam heb ik mezelf herontdekt. Toen ik jong was kwam wat mij boeide niet echt aan de orde: wat bezielt mensen? Liefst wil ik tot op moleculair en zielsniveau weten hoe de wereld in elkaar steekt. En hoe verhelderend en helpend is het om je gedachten en gevoelens te delen, ook de negatieve.
Er was gelukkig (natuurlijk!) hulp in alle vormen: nieuwe vrienden, een opleiding integrale psychologie, Argentijnse tango, een bijzondere astroloog, mozaïek en heel veel activiteiten met groepen kinderen en jongeren.
Maar ik wilde méér: kinderen en jongeren helpen als dat nodig is, om ze anders met problemen, onzekerheid of verdriet om te leren gaan. Ze hun eigen talenten beter leren kennen en hun vertrouwen doen groeien. In stapjes, omdat alles een (groei)proces is - dat blijft ook zo. Ik combineer nu alles waar ik blij van word: kinderen en jongeren begeleiden in korte, creatieve coachingtrajecten.
Mijn visie op kinder- en jongerencoaching is dat de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen minstens zo belangrijk is als lichaamsbeweging en passende schoolresultaten. Iedereen wil erkend en gezien worden in zijn of haar diepste gevoel. En álles mag er zijn, juist ook als het wat minder met je gaat. Gezien worden is al een stukje heling. Dat is de kracht van oprechte aandacht.
Goed om over mij te weten:
Je kunt aan veel dingen zien en merken zien dat ik creatief en gevoelig ben. Ik ben opmerkzaam maar ook oprecht nieuwsgierig naar wat mensen bezielt. Een doordenker: onderzoekend en diep gravend. Mensen vinden me kleurrijk, een originele, associatieve geest met een heel eigen stijl. Maar de dingen moeten ook bezinken. Contact met mij is snel persoonlijk en ik maak mensen, vooral kinderen, graag aan het lachen. Mijn sterke rechtvaardigheidsgevoel maakt dat ik kritisch én idealistisch ben, dat geeft me lef en energie.
|
|
Typisch Sylvia |
- Ik ben een cultuurfreak en heel visueel ingesteld. Ik hou enorm van kijken en zie altijd en overal veel details en ik hou ervan om te dwalen, in de natuur, door steden en musea. Misschien verzamel ik daarom ook al mijn hele leven zilverpapiertjes, houtjes en schelpen, mooie plaatjes, stenen…
- Ik ben suikertante: gek op mijn neefje en nichtjes, dus we maken leuke uitstapjes of ze komen logeren en we gaan zwemmen en picknicken. Ze vinden het altijd leuk om te mozaïeken en laatst hebben we - vanwege corona - urenlang via Skype een ‘borduurchallenge’ gedaan.
- Ik ben continu op zoek naar de balans tussen alleen zijn of juist in gezelschap. Als ik niet genoeg tijd op mezelf doorbreng dan kan ik heel chagrijnig worden.
- Ik ben behoorlijk perfectionistisch en kritisch. Over het algemeen weet ik dat best goed te verbergen, maar ik heb het wel graag ‘op mijn manier’. Toch houd ik er ook heel erg van om verrast te worden of als ik iets nieuws ontdek of meemaak. Dat kan een fijne nieuwe wandelroute in de buurt zijn, een lekker recept of een mooie voorstelling
- Van koken ontspan ik en (naar verluid) ben ik er ook heel goed in. Mensen eten graag bij me en dat vind ik heel gezellig. Ik heb ook een tijd gecaterd en veel kinderkooklessen gegeven. Al dat lekkere eten in goed gezelschap en met een glaasje… bourgondisch noemen ze dat toch? Niet goed voor me maar wel erg verleidelijk.
- Een tijdje geleden heb ik de conclusie voor mezelf getrokken dat ik in het leven meer een ‘zoeker’ dan een ‘vinder’ ben, op elk gebied eigenlijk. Dat heeft me naar een opgraving in Syrië gebracht, deed me vaak verhuizen en veel ondernemen. Ik blijf nieuwsgierig naar nieuwe kennis en ervaringen.
- Humor kan mij niet verrassend en direct genoeg zijn. Het is heerlijk om te gniffelen en in de lach te schieten en goede humor kan belangrijke dingen zo mooi aan de orde stellen. Amy Schumer over zwanger zijn, Dave Chappelle over racisme of Ronald Goedemondt over kaassoufflés, allemaal fijn!
